Dlatego zakładam ten temat i na początek poruszam wątek dwóch osób.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
HANNA LIS
Nazwisko panieńskie: Kedaj.
Waldemar Kedaj – polski dziennikarz i dyplomata. W PRL był korespondentem PAP w Rzymie. Zna 24 języki obce, z czego 18 biegle.
Obecnie jest szefem działu zagranicznego tygodnika "Wprost".
Jest ojcem dziennikarki Hanny Lis.
Źródło: Wikipedia.
"...jej rodzice zostali wymienieni w 1984 roku przez Stefana Kisielewskiego jako najpodlejsi ludzie stanu wojennego. Aleksandra i Waldemar Kedaj znaleźli się razem z 37 innymi osobami na słynnej "liście kanalii", obok Jerzego Urbana. Byli to ludzie, którzy wyjątkowo aktywnie zajmowali się w tych tragicznych latach komunistyczną propagandą".
Żródło: Pardon.pl (tak, tak, ktoś tu się śmiał z tego źródła, ale czasem coś ciekawego można wyczytać)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
PIOTR KRAŚKO
Wincenty Kraśko (ur. 1 czerwca 1916 w Kotowiczach na Wileńszczyźnie, zm. 10 sierpnia 1976 w Koszalinie) – działacz państwowy, prawnik, dziennikarz.
Był synem robotnika rolnego; ukończył studia na Uniwersytecie Wileńskim (1938). Członek PPR, następnie PZPR, zajmował wiele funkcji w kierownictwie lokalnym i centralnym partii - członek Komitetu Centralnego (od 1959), sekretarz (1954-1956) i I sekretarz (1956-1960) Komitetu Wojewódzkiego w Poznaniu, kierownik Wydziału Kultury KC (1960-1971), sekretarz KC (od 1974).
W latach 1945-1954 pracował w redakcji "Dziennika Bałtyckiego", następnie kierował pismami partyjnymi, był redaktorem naczelnym "Kuriera Szczecińskiego", "Słowa Ludu" (Kielce), "Gazety Poznańskiej". W okresie od 16 kwietnia 1951 do 30 września 1952 pełnił funkcję redaktora naczelnego pierwszego powojennego dziennika w Poznaniu "Głosu Wielkopolskiego".
W latach 1971-1972 wicepremier, od 1972 członek Rady Państwa; w marcu 1976 wybrany do Rady Państwa na kolejną kadencję, zmarł po kilku miesiącach.
Był posłem na Sejm PRL II, III, IV, V, VI i VII kadencji (od 1957), w kadencji VI (1972 – do marca 1976) przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych. Od lipca 1972 prezes Rady Naczelnej Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną "Polonia".
Odznaczony m. in. Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy.
Jego wnukiem jest reporter telewizyjny Piotr Kraśko.
Źródło: Wikipedia
Ale:
Dlaczego nie poszedł pan na studia dziennikarskie?
Marzyłem o reżyserii teatralnej i dlatego poszedłem na teatrologię. To był fantastyczny wydział, wielu moich profesorów zostało potem posłami, senatorami. Jestem szczęśliwy, że tam studiowałem. Na I roku zacząłem pracować w telewizji, do czego wciągnęli mnie koledzy. Akurat wtedy zmieniał się szef Warszawskiego Ośrodka Telewizyjnego, który pamiętał chłopaków, którzy wydawali młodzieżowe pisemko podziemne i on mi złożył propozycję. Tak to się zaczęło.
Jakie to było pisemko?
Śmiesznie to brzmi, bo trochę endecko „Uczeń polski”. Żeby było ciekawiej, o czym myśmy wtedy nie wiedzieli, będąc w III klasie liceum Hoffmanowej w Warszawie, to było chyba najdłużej wydawane pismo podziemne. Publikowano je od końca lat 70. Jeśli dobrze pamiętam, w początki jego działalności zaangażowany był obecny minister sprawiedliwości Andrzej Czuma. Na okładce ostatniego numeru, który się ukazał w 1989 r., daliśmy karykaturę gen. Jaruzelskiego z podpisem „Odmarsz, panie generale!”. Wydawało mi się wtedy, że to strasznie ostra karykatura.
Źródło: kawałek wywiadu dla Dziennik.pl
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zobaczymy, czy ten, niejako szpiegowski, temat się przyjmie...
Pozdrawiam
?
